با مصوبۀ یکی از نهادهای خیلی مهم ورزشی، مقرر شد که فوتبال، از این بعد، در زمرۀ ورزشهای خشن رزمی قرار بگیرد.
خبرنگار خبرگزاری فکاهیِ ملانصرالدین که در جلسۀ چوبکاران* (مسئولان) عضو این نهاد خیلی مهم ورزشی شرکت داشت، به نقل از چوبکار اصلی این نهاد گزارش داد: «با توجه به کتککاریهایی که قبلا استثنایی در حد دو- سه مسابقه یک بار بود، اما این روزها، به هر مسابقه ده بیست بار تبدیل شده است، ما تصمیم گرفتیم که این واقعیت را بپذیریم و به هواداران و تماشاگران ارجمند هم نقشی در مسابقات فوتفال بدهیم. به این شکل که امتیازاتی هم به ضربات فنی میان فوتفالیستها و میان نیمکتنشینها و همچنین، میان تماشاگران روی سکوها قائل شویم که در نهایت، با جمعبندی این ضربات، مشخص میشه که کدام تیم پیروز شده …»
چوبکار اصلی، در پاسخ به سئوال خبرنگار ما که آیا ضربات فنی بیرون از ورزشگاه هم حساب است، گفت: «در جلسه، بحث زیادی در این باره شد و در نهایت مقرر شد: از آن جایی که بخش مهمی از این درگیریها و کتککاریها، بیرون از ورزشگاه فوتفال اتفاق میافتد، حساب ویژهای هم برای آن باز کنیم که البته باید حتما در خیابانهای چسبیده به ورزشگاه و حیاط و پارکینگ اطراف باشد، چون داوران که نمیتوانند تا دم خانههای هواداران عزیز فوتفال بروند و ببینند کجا کتککاری میشود.»
خبرنگار ما در پایان پرسید: «واسه چی شما میگین فوتفال؟»
چوبکار اصلی پاسخ داد: «تا جفتی چِشات درآد!»
• معنی چوبکار: مسئولانی که از خبرنگار میخواهند: نامی از آنها برده نشود، وگرنه برای تلافی، از چوب استفادههای تنبیهی، به اشکال مختلف خواهند کرد. ما هم مجبوریم بگیم چشم!
